سال دوم دبیرستان، سوال فوق لیسانس دانشگاه شریف را حل کرد/ بچه های کلاس به او لقب انیشتین داده بودند
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۴۴۲۵۰
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، از دیروز صبح که خبر فوت مریم میرزاخانی بر اثر بیماری سرطان در رسانهها منتشر شد تا امروز، یادداشتها و خبرهای زیادی در فضای مجازی درباره او منتشر شده است؛ فصل مشترک همه این پیامها ابراز تاسف از مرگ اوست. این تاثر و حسرت وقتی بیشتر میشود که پای صحبت افرادی مینشینیم که او را از نزدیک میشناختند؛ افرادی که سالها معلماش بودند و با این نابغه ریاضی سرکلاس درس دبیرستان تیزهوشان فرزانگان تهران خاطرهها دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خانم پابرجا حتما خبر فوت مریم را شنیدهاید؟
بله ...خیلی متاثر شدم، هنوز هم باورم نمیشود که به این راحتی او را از دست داده باشیم.
از بیماری ایشان خبر داشتید؟
بله چند روزی بود مطلع شده بودم اما فکرش را هم نمی کردم که بیماری اینقدر پیشرفت کرده باشد.
مریم چندسال شاگرد شما بود؟
دوسال... من سال اول نظری و سال دوم ریاضی ، در دبیرستان فرزانگان معلم هندسه مریم بودم.
مریم از همان زمان هم در ریاضی استعداد خاصی از خودش نشان میداد؟
از همان سال اول دبیرستان. اولین بار هم مریم را اینجوری کشف کردم که سرکلاس وقتی داشتم برای بچه ها مساله حل میکردم، دیدم مریم دارد یک کار دیگر میکند. رفتم ته کلاس و گفتم مریم تو داری چکار میکنی؟ گفت مساله حل میکنم. من برگههایش را که نگاه کردم دیدم مریم درحال حل مسالههای سال سوم دبیرستان است. گفتم مریم تو اینها را حل میکنی؟ گفت:بله خانم... اگر شما ناراحت نمیشوید... پرسیدم چرا؟ گفت: من مسالههای کلاس اول را بلدم دوست دارم اینها را حل کنم. بعد گفت الان این مسالهای را که شما پای تخته نوشتید و بچه ها یک تخته برایش جواب نوشتهاند تا حل شود، من با یک خط نوشتن به جواب میرسم. من خیلی تعجب کردم و گفتم خب تو بیا راه حلت را بگو که مریم هم آمد پای تخته و جواب خودش را نوشت. آنقدر این راه حل برایم عجیب بود که همان موقع رفتم دفتر مدرسه و با معلمهای دیگر مطرح کردم که این دختر یک نابغه است؛ ما یک نابغه توی مدرسه داریم. حتی یادم است سال بعدش، یعنی سال دوم دبیرستان، مریم در یک مسابقه ریاضی در دانشگاه شریف شرکت کرد و به سوالی جواب داد که در دوره فوق لیسانس مطرح بود. به خاطر همین هم 20 هزارتومان جایزه گرفت که آن موقع خیلی زیاد بود.
همان زمان در المپیاد ریاضی شرکت کرد؟
سال سوم بود. آن موقع با وجود اینکه بچههای سال سوم دیگر برای المپیادها نمیرفتند اما مریم را معرفی کردند و مریم رفت و مدال طلا گرفت . سال چهارم هم با نمره کامل در المپیاد مدال طلا گرفت و بعد هم که وارد دانشگاه شد.
مریم میرزاخانی را امروز همه دنیا بعنوان نابغه ریاضی میشناسند، بعنوان معلم مریم بگویید که این نابغه ریاضی چه خصوصیاتی داشت؟
واقعا همین طور است، مریم مثل صحبت کردن ما ، ریاضی حل می کرد، یعنی به همین راحتی و روانی...انگار مساله ها خودبهخود در ذهن او حل میشدند. حتی یادم است که از همان سال اول بچه ها به او میگفتند مریم تو اینشتین هستی! اما مریم چون خیلی متواضع و فروتن هم بود ، هیچوقت به خودش مغرور نمیشد یا فکر نمیکرد که با بقیه فرق دارد. الان هم که خبر فوت مریم را شنیدم خیلی ناراحتم... مریم واقعا روح بزرگی داشت، اندیشه بزرگی داشت و نه فقط ما که دوستان او بودیم ، بلکه تمام مردم دنیا او را از دست دادند.
همیشه ازبرنامه های کلاس درس جلوتر بود
آقای نیوشا شما چه سالی معلم مریم بودید؟
از سال 73 تا 76. یعنی از دوم دبیرستان تا چهارم دبیرستان معلم ریاضی مریم بودم.
شما هم وقتی مریم دانش آموزتان بود متوجه نابغه بودن او شده بودید؟
بله...معلمی نبود که با مریم کلاس داشته باشد و متوجه تفاوت او با بقیه دانشآموزها نشود. آن موقع یادم است که مریم با یکی از دوستان همکلاسیاش به اسم رویا بهشتی که الان ایشان هم استاد ریاضی است در آمریکا ، همیشه درحال حل مساله بودند. دونفری به دور از بقیه بچه ها و هیاهوی کلاس مینشستند و مساله حل میکردند. همیشه از برنامه کلاس جلو بودند و من هم هیچ اصراری نمیکردم که با کلاس پیش بروند. اینها اصلا کاری به برنامه کلاس نداشتند.به معلم هم احتیاجی نداشتند و واقعا در سطح بالا ریاضی را میفهمیدند و خودشان خودشان را اداره میکردند.
شما سه سال معلم ریاضی مریم بودید، از او خاطره خاصی دارید ؟
من یک کتابی دارم در مدرسه فرزانگان و در این کتاب، یک مسالهای را برای دانش آموزان توضیح دادهام. این مساله راه حل جالبی دارد که آن را مریم میرزاخانی وقتی دانش آموز سال دوم دبیرستان بود نوشته است. من درتوضیح این مساله نوشته ام:این راهحلی که اینجا میبینید خانم مریم میرزاخانی نابغه ریاضی ایران در سال دوم دبیرستان نوشته است. یعنی از همان زمان نشانههای نبوغ در مریم مشخص بود. اویک استعداد ناب ذاتی داشت.
شما جزو معلمهایی بودید که مریم را برای المپیاد ریاضی پیشنهاد کرد؟
خب مریم نبوغش را به همه نشان داده بود. مریم سال سوم در المپیاد هنگ کنگ مدال طلا گرفت، سال بعدش هم در المپیاد کانادا از 42 نمره امتیاز 42 را گرفت که نمره کامل بود و اولین بار بود که یک نفر این نمره را میآورد. بعد هم که به خاطر علاقهای که به ریاضی داشت به دانشگاه شریف رفت و در رشته ریاضی درس خواند. بعد هم رفت دانشگاه هاروارد و فوق لیسانساش را گرفت و بقیه مراحل را هم به همین سرعت گذارند... مریم از همان اول یک سروگردن از همه بالاتر بود، فرقی هم نمیکرد در چه مقطعی و چه جایگاهی باشد، چه در دبیرستان چه دانشگاه و ... همه جا جلوتر از بقیه بود.
از بیماری مریم باخبر بودید؟
تازه مطلع شده بودم، اما فکر نمیکردم که اینقدر پیشرفته باشد، چون معمولا خانمهایی که با سرطان سینه درگیر هستند ، عمل میشوند و عارضه قابل درمان است. فکرمیکردم مریم هم درمان میشود اما انگار بیماری خیلی پیشرفته شده و متاستاز کرده بود. الان هم خیلی متاسفم که ما مریم را از دست دادیم...او واقعا یک نابغه بود ، دراین راه هم کسی به او کمک نکرد ، استعداد خودش بود و هیچکس نمیتواند مدعی شود که من استعداد ریاضی مریم را پرورش دادم.
منبع:جام جم
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۴۴۲۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالش کلاسهای پرتراکم؛ از سردرگمی تا توقعات نابجا از معلمان
فرهاد شکیبایی، معاون آموزشی یک دبستان غیردولتی در پاسخ به این سوال که آیا در مدرسه شما کلاسهایی با تراکم جمعیتی 45 نفره تشکیل میشود، به خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: در مدرسه ما نه اما چنین کلاسهایی در مدارس دولتی وجود دارد.
وی علت تشکیل کلاسهایی با تراکم جمعیتی 45 نفره را کمبود معلم و فضای آموزشی دانست و ادامه داد: وزارت آموزش و پرورش بهصورت مداوم اعلام میکند که تعداد معلمان کافی نیست. سال ۱۴۰۲، ۵۰ هزار معلم از طریق آزمون استخدامی و ۲۵ هزار نفر از طریق دانشگاه فرهنگیان استخدام شدند و این وزارتخانه درصدد است تا ۱۴۰۳، ۷۲ هزار معلم استخدام کنند.
معلمان در کلاسهای 45 نفره بیشتر از دانشآموزان سردرگم میشوند
این معاون آموزشی با اشاره به گلهمندی والدین و معلمان، مطرح کرد: والدین و بهویژه معلمان از تشکیل کلاسهای 45 نفره نارضایتی خود را اعلام میکنند و معلمان همیشه بابت این موضوع در برنامهریزیها، سردرگم هستند. توقعات بسیار نابجایی از معلمان در راستای افزایش کیفیت تحصیلی دانشآموزان انتظار میرود و ازدحام کلاسهای مدرسه نیز این توقعات را نابجاتر میکند.
شکیبایی با بیان اینکه پیشنهادهایی درباره ارتقای کیفیت تحصیلی در کلاسهایی با تراکم جمعیتی 45 نفره دارم، ادامه داد: تنظیم درست توقعات جزء اولین راهکارهاست و به معنای این است که باید توقعات خود را به مناسبترین شکل برسانیم.
این معاون آموزشی با اشاره به اینکه معلمان باید در کلاس درس درباره ارائه تکالیف و مدیریت کلاس اختیار تام داشته باشند، اظهار کرد: کلاسهایی با تراکم 45 نفر، خارج از استاندارد محسوب میشود؛ بنابراین انتظار اداره کلاس درس براساس استانداردهای تعیینشده توسط وزارت آموزش و پرورش کمی بیانصافی است.
مشارکت والدین در مدیریت کلاسهای پرجمعیت موثر است
وی مشارکت اولیا را در اداره کلاسهای 45 نفره مهم تلقی کرد و ادامه داد: والدین برای حضور دانشآموزان در کلاس درس باید به معلمان کمکهای ویژهای ارائه کنند. اگر توقع ارائه نتایج از پیش مشخص شده از معلمان به کمترین میزان خود برسد، معلمان انگیزه پیدا میکنند تا راهکارهای خلاقانه و مناسب را با دلسوزی دریابند.
این معاون آموزشی ادامه داد: یکی از مسائل مهم بهویژه در دوره ابتدایی این است که معلم نسبت به احوالات روحی و روانی، آموزشی و شناختی اشراف جامع داشته باشد؛ لذا این اشراف و توجه لحظهبهلحظه به دانشآموزان میتواند تاثیرات خیلی مثبتی در دوره تحصیلی دانش آموزان داشته باشد.
شکیبایی با بیان اینکه دانش آموزان روحیه بسیار حساسی دارند، اضافه کرد: کوچکترین حرکات معلم میتواند بر روحیه دانش آموزان اثر مثبت یا سو داشته باشد.
وی افزود: اشراف معلم باعث میشود که حرکات، بازخورد، منش و رفتار معلم با دانشآموز منطبق بر واقعیت احوال دانشآموز و رشددهنده باشد. به عبارت دیگر، اگر بازخورد معلم میخواهد برای دانشآموز رشددهنده باشد، باید از احوالات دانشآموز آگاه و تسلط کامل هنگام پاسخدهی داشته باشد.
این معاون آموزشی ادامه داد: رشددهندگی به این معنا نیست که همیشه دانشآموز مورد تایید قرار بگیرد، بلکه گاهی اوقات باید دانش آموز پاسخ عدم تایید را از معلم دریافت کند و این موضوع به رشد و بالندگی آن کمک ویژهای میکند.
معلمان باید اشراف کامل به احوالات دانشآموزان داشته باشند
شکیبایی با بیان اینکه پاسخ معلم به دانش آموز باید مهربان؛ اما قاطعانه باشد، ابراز کرد: گاهی اوقات دانشآموزان نیاز دارند که پاسخ مهربان و بدون قطعیت دریافت کنند. به عبارت دیگر، شرایط ایجاب میکند که دانش آموزان پاسخ باب میل خود را دریافت کنند. اشراف معلم به رفتار دانش آموزان پاسخ درست و مناسب را به صورت طبیعی تنظیم میکند.
وی با اشاره به اینکه اشراف کامل بر احوالات دانشآموز با تعداد بالای دانشآموزان در کلاس مختل میشود، توضیح داد: این اختلال به بدترین شکل ممکن بر پیشرفت تحصیلی کودکان تاثیر میگذارد. همچنین رسیدگیهای آموزشی، تصحیح برگههای امتحانی دانشآموزان و... با مشکلات بسیار زیادی مواجه میشود.
شکیبایی با بیان اینکه معلمان در کلاسهای پرتراکم معمولا نیمی از وظایف خود را به خانوادهها واگذار میکنند، ادامه داد: اما خانوادهها در جایگاهی نیستند که معلم کودکان خود باشند و نسبت به انجام کار آگاهی لازم را ندارند؛ بنابراین بین خانوادهها و دانش آموزان درگیری پیش میآید. درواقع، این اتفاق میتواند مهمترین وجه مادر یعنی مادری کردن را زیر سوال ببرد.
این معاون آموزشی خاطرنشان کرد: زمانی که رابطه مادر و فرزند به رابطه شاگرد و معلمی، تبدیل شود، اتفاقات خوشایندی پیش نمیآید، زیرا رابطه شاگرد و معلم یک رابطه همراه با تشنج و اختلال است.
انتهای پیام/